Banjarsamin (kalimantan) manado (sulawesi)
Door: lambert
Blijf op de hoogte en volg Lambert
15 November 2010 | Indonesië, Batavia
Hoi lieve orang
De laatste ochtend in het hotel in samarinda,een zeer apart ontbijt:mihoen soep!! Maar ja alles went,en...de sop was banyak enak!!
Na het ontbijt met n klein bootje de rivier over (mahakam)naar het station. De bus brengt me naar banjarsamin in zuid-kalimantan. De bus vertrekt smiddags om 2 uur, richting balikpapan. Ik weet niet hoe vaak we gestopt zijn onderweg, dan om te tanken, dan om te eten, dan om te rusten, wat ik wel weet is dat we 20 uren later in banjarsamin aan zijn gekomen. Erg moe, een vreselijk slechte weg,wel een goede airco bus!!!Ik heb me direct voorgenomen om terug te gaan vliegen!!(dit kost dus maar 10 euro meer!!!)m 11.30 u de volgende dag dus in banjarmasin, een leuk homestay (borneo) opgezocht.en eerst maar even een paar uurtjes bijgekomen en geslapen!
Aan banjarmasin kun je toch wel zien dat de economische ontwikkeling hier heel anders is dan in bijv. manado, trouwens de delen waar ik ben geweest in kalimantan zijn zeker armer en minder ontwikkelt dan sulawesi,er wordt erg veel in de kolenmijnen gewerkt,gevist,ik heb niet veel rijstbouw gezien, misschien in h(en al zeker het noorden (minahassa) van sulawesi.De rivier s barito stroomt door de stad, dus beide kanten bedrijvige oevers.
De rivier is verbonden met de oceaan, kent dus ook eb en vloed, wat een apart gezicht is, de ene keer is de rivier veel hoger dan de andere keer!S'avonds geprobeerd wat vroeg te gaan slapen,ik merk dat ik wat last van mijn linker been heb,met name vooral van mijn knie, zal wel weer overgaan. De andere ochtend echt flink pijn in mijn been, ik begrijp dat die 20 uren sukkelen mijn gestel niet echt goed hebben gedaan, dus zal wel weer overgaan, een paar paracetamol en daar gaan we weer.Toch de hele dag maar niet veel gelopen. Andere ochtend nog meer pijn,maar ik had al een kanaaltocht afgesproken,en die wil ik toch wel graag gaan doen.Wat een kanaaltocht zeg, net als in venetie maar dan helemaal anders!!Je staat versteld wat er allemaal gebeurd in de rivier, alle mensen wonen daar op huizen die op palen of vlotten zijn gebouwd!Voor ieder huisje staat een soort van houten toilet,lichaamsafval valt direct in het water. Je ziet kinderen zwemmen in het water, een ander poetst zijn tanden erin, en de dames (met de sarong tot boven de borsten dichtgeknoopt)zepen zich in met grote stukken zeep!!Maar...een ieder is vriendelijk soms voel ik me net sinterklaas die wordt toegezwaaid.Ik zag soms huizen waarvan ik me het niet kan voorstellen dat er in gewoond wordt!Het krioelt overal van de kinderen, je houdt je hart vast hoe hier de toekomst straks voor zal zijn???Na deze kanaaltocht ben ik met de homestayeigenaar naar een huisarts gegaan,op zich ook weer een beleving,de arts ontvangt me op teenslippers, een wat oudere man,ik moet op een tafel gaan liggen,en...de man spreekt half nederlands, hij zegt ik zie het al "ouderdom" ik krijg pijnstillers mee en mag weer gaan.
Inmiddels heb ik besloten om zo snel mogelijk naar manado te gaan,om als er werkelijk iets mis is ik wat dichter bij de medische wereld zit.
Maar dit gaat niet sneller dan 2 dagen, je moet met 2 aparte vluchten, eerst van banjarmasin naar balikpapan, daar 1 nacht overnachten en dan van balikpapan naar manado,
Donderdagsavond wasik in hotel minahassa )(van tante Lies)Daar wordt me een gids aangeboden die direct de andere dag met me naar het adventhospitaal gaat (verwijsbrief is hier niet nodig)er zijn foto's gemaakt,bloed nagekeken ed.(alles voor 20 euri!!)Gistyeren heb ik de foto's gekregen en het medisch verslag (op zijn indonesia bahasa)
Het verslag is voor mij vertaald op de computer,ik had zelf al wel door dat er niets gebroken of afgescheurd was, depijn wordt dus veroorzaakt (en daar was ik al een beetje bang voor)door artrose, hetzelfde wat ik in de heup heb,en dat heeft zich hier in indonesie geopenbaard.
Ik heb vanmiddag nog een nagesprek met de arts in het ziekenhuis(krijg vertaling van de gids in het engels).
Toch best wel ff een schok(je)ik kijk nu wat ik verder ga doen,ik denk niet dat ik naar ambon ga, maar hier blijf en nog een aantal weken naar het duik en snorkeleiland bunaken ga,maar hoogstwaarschijnlijk blijf in in de buurt van manado.
Ik heb op het feest van Br. Han kennis gemaakt met Mw.Bina. Zij kent werkelijk iedereen en vooral de hotemetoten van manado.Afgelopen zaterdag ben ik samen met Jan (Jan is 83,komt uit sterksel (brabant)komt hier al 40 jaar, heeft als nederlands militair gevochten in de oorlog in manado)naar een verjaardagspartijtje geweest in Tomohon.Echt el net of ik in een van de boeken van Yvonne Keuls stapte.Er waren zekr 50 mensen,die allemaal op een geweldige manier nederlands spraken, een ieder was de 80 gepasseerd, o echt tempo doelo, en niet zomeer mensen, artsen, proffen,en allemaal gestudeerd in nederland, wat een happening zeg!!En wat is eten belangrijk bij deze mensen, allereerst een lange preek van de dominee,daarna werd Elly in het indonesisch en nederlands hartelijk toegezongen, en...het eten kon beginnen. ook hier weer een heel speenvarken,wat een leuke ervaring!!
Ik heb een heel prettig gesprek gevoerd met een antropoloog die in leiden heeft gestudeerd en geoond heeft in katwijk aan zee.Mw Bina bouwt bruggen tussen iedereen,een prachtmens een zeer statige indische dame, die aan me vroef of ik wel wist dat Harry Mulisch was overleden??Hoezo bij de tijd!!
Wat me opvalt is dat al deze mensen een prachtig zuiver nederlands spreken met geen een verbasterd woord er tussen, hun hebben een beurs en geen portemonnay, geen klokkie maar een polshorloge etc etc.
Ok dit was het dan wwer ff.
Ik weet dat de goed heilig man weer in het land is (hier galmen inmiddels de kerstliederen al door de winkels)ruma kitha zal t dit jaar zonder mij moeten doen, maar wie weet volgend jaar?
Maud Job en Thomas ik hoop dat de sint jullie niet vergeet.
doei doei
De laatste ochtend in het hotel in samarinda,een zeer apart ontbijt:mihoen soep!! Maar ja alles went,en...de sop was banyak enak!!
Na het ontbijt met n klein bootje de rivier over (mahakam)naar het station. De bus brengt me naar banjarsamin in zuid-kalimantan. De bus vertrekt smiddags om 2 uur, richting balikpapan. Ik weet niet hoe vaak we gestopt zijn onderweg, dan om te tanken, dan om te eten, dan om te rusten, wat ik wel weet is dat we 20 uren later in banjarsamin aan zijn gekomen. Erg moe, een vreselijk slechte weg,wel een goede airco bus!!!Ik heb me direct voorgenomen om terug te gaan vliegen!!(dit kost dus maar 10 euro meer!!!)m 11.30 u de volgende dag dus in banjarmasin, een leuk homestay (borneo) opgezocht.en eerst maar even een paar uurtjes bijgekomen en geslapen!
Aan banjarmasin kun je toch wel zien dat de economische ontwikkeling hier heel anders is dan in bijv. manado, trouwens de delen waar ik ben geweest in kalimantan zijn zeker armer en minder ontwikkelt dan sulawesi,er wordt erg veel in de kolenmijnen gewerkt,gevist,ik heb niet veel rijstbouw gezien, misschien in h(en al zeker het noorden (minahassa) van sulawesi.De rivier s barito stroomt door de stad, dus beide kanten bedrijvige oevers.
De rivier is verbonden met de oceaan, kent dus ook eb en vloed, wat een apart gezicht is, de ene keer is de rivier veel hoger dan de andere keer!S'avonds geprobeerd wat vroeg te gaan slapen,ik merk dat ik wat last van mijn linker been heb,met name vooral van mijn knie, zal wel weer overgaan. De andere ochtend echt flink pijn in mijn been, ik begrijp dat die 20 uren sukkelen mijn gestel niet echt goed hebben gedaan, dus zal wel weer overgaan, een paar paracetamol en daar gaan we weer.Toch de hele dag maar niet veel gelopen. Andere ochtend nog meer pijn,maar ik had al een kanaaltocht afgesproken,en die wil ik toch wel graag gaan doen.Wat een kanaaltocht zeg, net als in venetie maar dan helemaal anders!!Je staat versteld wat er allemaal gebeurd in de rivier, alle mensen wonen daar op huizen die op palen of vlotten zijn gebouwd!Voor ieder huisje staat een soort van houten toilet,lichaamsafval valt direct in het water. Je ziet kinderen zwemmen in het water, een ander poetst zijn tanden erin, en de dames (met de sarong tot boven de borsten dichtgeknoopt)zepen zich in met grote stukken zeep!!Maar...een ieder is vriendelijk soms voel ik me net sinterklaas die wordt toegezwaaid.Ik zag soms huizen waarvan ik me het niet kan voorstellen dat er in gewoond wordt!Het krioelt overal van de kinderen, je houdt je hart vast hoe hier de toekomst straks voor zal zijn???Na deze kanaaltocht ben ik met de homestayeigenaar naar een huisarts gegaan,op zich ook weer een beleving,de arts ontvangt me op teenslippers, een wat oudere man,ik moet op een tafel gaan liggen,en...de man spreekt half nederlands, hij zegt ik zie het al "ouderdom" ik krijg pijnstillers mee en mag weer gaan.
Inmiddels heb ik besloten om zo snel mogelijk naar manado te gaan,om als er werkelijk iets mis is ik wat dichter bij de medische wereld zit.
Maar dit gaat niet sneller dan 2 dagen, je moet met 2 aparte vluchten, eerst van banjarmasin naar balikpapan, daar 1 nacht overnachten en dan van balikpapan naar manado,
Donderdagsavond wasik in hotel minahassa )(van tante Lies)Daar wordt me een gids aangeboden die direct de andere dag met me naar het adventhospitaal gaat (verwijsbrief is hier niet nodig)er zijn foto's gemaakt,bloed nagekeken ed.(alles voor 20 euri!!)Gistyeren heb ik de foto's gekregen en het medisch verslag (op zijn indonesia bahasa)
Het verslag is voor mij vertaald op de computer,ik had zelf al wel door dat er niets gebroken of afgescheurd was, depijn wordt dus veroorzaakt (en daar was ik al een beetje bang voor)door artrose, hetzelfde wat ik in de heup heb,en dat heeft zich hier in indonesie geopenbaard.
Ik heb vanmiddag nog een nagesprek met de arts in het ziekenhuis(krijg vertaling van de gids in het engels).
Toch best wel ff een schok(je)ik kijk nu wat ik verder ga doen,ik denk niet dat ik naar ambon ga, maar hier blijf en nog een aantal weken naar het duik en snorkeleiland bunaken ga,maar hoogstwaarschijnlijk blijf in in de buurt van manado.
Ik heb op het feest van Br. Han kennis gemaakt met Mw.Bina. Zij kent werkelijk iedereen en vooral de hotemetoten van manado.Afgelopen zaterdag ben ik samen met Jan (Jan is 83,komt uit sterksel (brabant)komt hier al 40 jaar, heeft als nederlands militair gevochten in de oorlog in manado)naar een verjaardagspartijtje geweest in Tomohon.Echt el net of ik in een van de boeken van Yvonne Keuls stapte.Er waren zekr 50 mensen,die allemaal op een geweldige manier nederlands spraken, een ieder was de 80 gepasseerd, o echt tempo doelo, en niet zomeer mensen, artsen, proffen,en allemaal gestudeerd in nederland, wat een happening zeg!!En wat is eten belangrijk bij deze mensen, allereerst een lange preek van de dominee,daarna werd Elly in het indonesisch en nederlands hartelijk toegezongen, en...het eten kon beginnen. ook hier weer een heel speenvarken,wat een leuke ervaring!!
Ik heb een heel prettig gesprek gevoerd met een antropoloog die in leiden heeft gestudeerd en geoond heeft in katwijk aan zee.Mw Bina bouwt bruggen tussen iedereen,een prachtmens een zeer statige indische dame, die aan me vroef of ik wel wist dat Harry Mulisch was overleden??Hoezo bij de tijd!!
Wat me opvalt is dat al deze mensen een prachtig zuiver nederlands spreken met geen een verbasterd woord er tussen, hun hebben een beurs en geen portemonnay, geen klokkie maar een polshorloge etc etc.
Ok dit was het dan wwer ff.
Ik weet dat de goed heilig man weer in het land is (hier galmen inmiddels de kerstliederen al door de winkels)ruma kitha zal t dit jaar zonder mij moeten doen, maar wie weet volgend jaar?
Maud Job en Thomas ik hoop dat de sint jullie niet vergeet.
doei doei
-
15 November 2010 - 09:37
Madeleine:
Hoy Lambert,
het is echt genieten de reisverslagen , geweldig zoals je alles opzuigt en verteld het lijkt haast of we meereizen Wat betreft de artrose.... proberen blijven bewegen dat is het beste niet forceren maar bewegen spreekt een ervaringsdeskundige !!!Ik hoop dat als je weer in Nederland bent we gauw een afspraak kunnen maken om verder bij te praten groetjes Madeleine en Ben -
15 November 2010 - 10:05
Gino En Barbara:
Ha die Lamert,
Echt fijn om weer zo'n lange brief van je te ontvangen. Gister vroegen we ons nog af of het wel goed met je zou gaan: zo lang geen bericht. Maar we realiseerden ons dat je echt diep in de rimbu zat en dan is emailen wel heel moeilijk natuurlijk. Maar gelukkig nu dan je heel lange verslag van heel grote avonturen. Ook wer en elevenis om nar de dokter te gaan in I. Heel erg naar dat je zo'n pijn hebt en dat je dus last hebt van artrose. Als ze de pijn maar zouden kunnen wegnemen zodat je weer opgewekt en zorgeloos je avonturen kunt vervolgen.
Misschien is de pijn inmiddels al weer wat gezakt als je dit leest en dat hopen we heel erg van harte. Weet de dokter en goede masseur? Of moet je dat juist niet doen met artrose?
Verstandig dat je een beetje in de bewoonde wereld blijft waar je naar de dokter kan.
Jonge, jonge, 20 uur in de bus ???? Wat zul je daar gebroken uitgekomen zijn. Hopelijk nu weer hersteld. We hebben genoten van je beschrijing van he ''stadsleven''in Kaimanan -wat een andere wereld ! En wat ontmoet je bijzondere mensen.Toen we 15 jaar geleden in Noord-Sulawesi waren, hadden wij ook gereged ontmoetingen met mensen die prchtig Nederlands spraken. En het is nog steeds zo....Wat bijzonder !
Sint is afgelopen zaterdag gelukkig goed aangekomen - het was weer een heel leuke uitzending me Diewertje Blok.
Gister in Den Haag een marathon toneel gezien. De Indische trilogie (3 toneelstukken) met daar tussendoor heerlijk Indisch eten - het was geweldig.
Blijf heel erg genieten en.....zonder pijn !!!
Fijne dagen en veel hartelijke groeten, Gino en Barbara
-
15 November 2010 - 11:17
Ina Bonnema:
Prachtige verhalen Lambert!!! Pas goed op jezelf en goed dat je iets rustiger aan doet!! Hoop dat je de pijn met pijnstillers kan onderdrukken want je geniet en dat moet je kunnen blijven doen....liefs Ina -
15 November 2010 - 12:23
Riekie:
Hoi Broer,
Fijn weer iets van je te horen wat jammer dat je last van artrose hebt gekregen misschien toch overbelast en moet je het wat rustiger aan doen hopelijk gaat het dan beter,maar goed paracetamol slikken kan geen kwaad. We hopen dat het je verdere plannen niet zal verstoren dat zou jammer zijn,maar je gezondheid gaat wel boven alles.Hier gaat alles zijn gangetje.
We hopen dat we nog mooie verslagen kunnen lezen en dat je nog veel moois meemaakt en ziet.
Heel veel lieve Gr.Toon & Riekie. -
16 November 2010 - 03:57
Mennie, Bas En Rob:
hoi lambert, eindelijk kunnen we je verhaal lezen! we hebben een mail naar je nwe mailadres gestuurd. we hebben het goed in costa rica. veel sterkte met je gezondheid en fijn dat je weer zoveel fijne en interessante mensen ontmoet. bye en lieve groeten.meroba -
18 November 2010 - 10:09
Esther:
Wat een mooie reis weer.Lambert.
Tempo doeloe inderdaad... verloren te gane cultuur.
Maar ik hoop dat het met je gezondheid beter zal gaan.
Veel genoegen, groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
