rondreis over het eiland sumba

De vlucht vanuit Kupang (timor) naar Tamboloka (sumba) duurde 2 x 40 minuten.Eerst naar Maumere(Flores) en dan door naar Tamboloka. Bij aankomst in Maumere werkelijk een enorme tropische bui, we werden onder paraplu's naar het vliegtuig begeleidt (is ook weer eens iets anders!)
Het eiland sumba ligt buiten de touristische routes en is (nog) ongerept. Sumba is verreweg het armste en minst ontwikkelde eiland van indonesie. Er zijn maar weinig faciliteiten voor de touristen. Veel inwoners wonen (nog) in de traditionele paalwoningen,met kegelvormige daken, in het onderste gedeelte leven de beesten, in het middelgedeelte de familie en in de vaak 3 tot 4 meter hoge kegel wonen de zielen van de doden.De verering van de voorouders neemt een zeer grote plaats in bij de mensen van de clan der marapu.De meeste mensen zijn protestant of katholiek daarbinnen blijven ze hun aministische ceremonieen uitvoerenIk heb 2 van die animistische ceremonieen mee mogen maken. De eerste dagen logeerde ik in homestay Stori,Ik kreeg dfaar een zeer basic kamer, alleen een bed,een klein tafeltje dat is alles,op een betonnen vloer. Ik keek naar boven en dacht oei.oei, dit is allemaal zo lek als een mandje. En ja hoor, bij de eerste de beste tropische bui komt de kookster aanrennen met potten en pannen, en komt die onder alle lekgaatjes zetten,dit gebeurde ook in de eetruimte dus je kunt je voorstellen dat het zwart zag van de pannen. Indonesiers zijn niet snel maar dit gebeurde in een enorm tempo!! De mensen hebben echt geen geld om het homestay te laten herstellen.Ik at hier ook in de dagen dat ik hier was, werkelijk voorteffelijk!!Natuurlijk veel vis, en altijd maar rijst. Daar begint de dag om 7 uur al mee,je bent daar heel snel aan gewend om warm te eten tijdens het ontbijt!Nu terug naar de marapu ceremonie.Iedereen heeft het over de pasola,overal waar je komt. Laat ik nu het geluk hebben dat de pasola juist begint terwijl ik er ben.De pasola wordt gehouden 5 dagen na volle maan in februari. De strijd gaat tussen 2 clans van de marapu.
Nadat een oude voorganger van de marapu een gebed heeft uitgesproken en een lied heeft gezongen barst de strijd los!De mannen van de 2 clans zitten als ruiter te paard (zonder zadel)en gooien met afgeplatte speren naar elkaar.(in 1995 zijn er nog 75 ruiters gedood door het doorboren van speren,de regering heeft dit sinds die datum verboden, men mag alleen nog afgeplatte speren gebruiken)Toch gaat het behoorlijk fanatiek,en het kan zomaar gebeuren dat een ruiter een oog moet missen!er zijn zo'n 2 tot 3.000 zeer enthousiaste toeschouwers,en daar sta jij als enigste blanke tourist ussen!(en zeer op mijn gemak)Als er een ruiter wordt geraakt wordt er enorm gejuicht,de vrouwen maken dan een heel apart geluid.De mensen proberen me duidelijk te maken met handen en voeten hoe de puntentelling is!Het was een hele happening om dit mee te maken.
Dit alles gebeurde in het dorpke pero,dat aan zee ligt, met een prachtig strand, waar ik de volgende dag 5 km gelopen heb naar het volgend traditioneel dorpje.Gisteren heb ik dan de 2e ceremonie mee mogen maken. Ik ben inmiddels in waikabubak (dit is de hoofdstad van west-sumba)Ik logeer hier in een hartstikke leuk hotelletje,hele schone kamer die uitkomt op een binnentuin met de prachtigste bloemen. Ik ontmoet hier een duitse man (George)die al 2 jaar op wereldreis is!!! Hij vertelt me dat er een dodenceremonie is in een heel klein dorpje((lai tarung) bij waikabubak,en dat te belopen is (3km)
Natuurlijk stem ik daar mee in, met zn 2en naar zo iets gaan is misschien toch handiger dan alleen.Het gehuchtje ligt boven op een heuvel,en iedereen onderweg weet/ziet dat je naar die dodenverering gaat. Daar aangekomen krijgen we een bord met betelnoten(die bijna iedereen op timor/sumba kauwt,t is een soort van nicotine,het veroorzaakt veel speeksel,dat je overal als rode plasjes terugziet,want er wordt wat afgespuugd)