Malang

Lieve mensen hier komt dus het vervolg.
De tablet is weer opgeladen, daar gaan we dan weer.
Op zondagavond kom ik dus aan in Malang, na de lange rit met het minibusje. Spullen uitgepakt, ik heb n gode kamer in hotel Helios.ik ben in dit hotel 8 jaren geleden ook al eens geweest, maar ik herinner me er weinig van.
Ik heb bij toko Oen gegeten.
De nieuwe dag begint met een heerlijk ontbijt, nasigoreng met een sayur saus.ik heb besloten om vandaag alleen wat praktische dingetjes te doen zoals geld wisselen, nieuwe koffie en coffeecreamer kopen.De roephia is nog verder gezakt, dus k krijg weer meer voor mijn euro (inmiddels is het lunchtijd, en komt er iemand een bord bakmie goreng ayam brengen die ik besteld heb, dus zeg ik tegen me zelf●selemat makan●) Deze dag verder niets spectaculairs gedaan.De volgende ochtend ontmoet ik een rg leuk stel mensen uit Nederland. Zij is op Borneo geboren, en hij komt uit Alkmaar.Je hebt van die mensen waarbij je na 1 ontmoeting denkt, het lijkt wel of ik deze menen al veel langer ken, dat is dus bij deze mensen helemaal het geval! We hebben zeker tot 12.00 met elkaar zitten praten, veel reiservaringen uitgewisseld, praten over de kinderen en kleinkinderen die je hebt.Daarna gaat ieder zijn eigen weg.Het eerste wat ik vandaag bezoek is het stadhuis (alles weer met de fantastische historische stadsgids) aan het mooie tuga plein.Dit stadhuis is in 1928 gebouwd, is ernstig beschadigd tijdens de bumi hangus (de nederlandse gebouwen werden in Brand gestoken door de indonesiers).Ik kreeg van een van de medewerkers een rondleiding door t gebouw. Er hangen portretten v/d Nederlandse burgemeesters.
Hierna naar het museum Tempo Doelo, dat pas n jaar open is.veel van de geschiedenis indonesie-Nederland wordt hier duidelijk. Er zijn veel originele foto, s en bestuursstukken. OP naar de pasar burung (de vogeltjes markt) allerlei vogels zelfs uilen worden er aangeboden, ras katten, kleine hondjes, kleine apen, een soort van dassen, meer beesten uit de natuur.De kooien zijn allemaal schoon!
Nu naar de chinese tempel met de naam eng an kiong, wat betekent ■tempel van de eeuwige vrede● een geweldig mooie tempel die in 1904 gebouwd is, dit is n tridhama tempel, waarin 3 stromingen vertegenwoordigd zijn, het boedhisme, taoisme, en het confucianisme. Het ruikt er natuurlijk heerlijk naar wierook! (en daar houd ik ook erg van), ik heb een hele poos in t hoofdgedeelte gezeten.Fijn even uit het altijd hectische verkeer en drukte van de indonesische stad, genieten van de serene rust van een boeddhistische tempel! We pakken onze benen weer op, en brengen ze naar het alun~alun.Bijna iedere Indonesische stad heeft een alun~alun, dt is het stadsplein waar van alles gebeurt. Het alun~alun van Malang bestaat al een paar eeuwen.
Meestal staan om dee pleinen de bestuursmacht v/d stad.In Malang staan de moskee (n hele mooie) de protestantse en de katholieke kerk gebroederlijk bij elkaar. Ik vind dat er veel ontsierd is door er n mc donald en een KFC bij te plakken, maar ja ook hier slaat de commercie toe! Ik loop weer terug naar mijn hotel via het mooie tugu plein.in het midden van dit plein ligt een rond stadspark (je) met een mooie vijver (met lotussen) en een waterpartij.in dit park staat ook het onafhankelijkheids monument, waarvan Neerland in 1947 tijdens de politionele acties de bouw heeft tegen gehouden, maar alsnog is het monument in 1953 ingewijd door de toenmalige president Soekarno.Ik loop terug naar mijn hotel, wat precies 5 min.verder op staat.savonds (al weer) n fantastische maaltijd in restaurant Inggel, begeleid door het gamelan orkest met zangeres en javaanse danseres.Bij het slapen gaan hoor je in je hoofd op de achtergrond nog steeds de zachte klanken van de gamelan.
De volgende ochtend weer gezellig ontbeten met de mensen uit Wormer (vlakbij Zaanstad)
De route die ik vandaag ga doen, , vertrekt bijna bij mijn hotel.
Het eerste wat we zien is een art-deco pand uit 1926, de vroegere montessorischool, nu zit er een outlet kledingwinkel in.
Verder de wijk in (dit is de vroegere oranje buurt) staan mooie oude westerse (nederlandse) huizen, vaak door 2 of 3 failies bewoond.Ik loop daar met mijn boek, en dan zie je de mensen wel eens vreemd kijken. Als ik dan zeg tempo doelo ruhma belanda, en darbij ook nog n vriendelijk gezicht op zet, wordt t allemaal begrepen, en mocht ik zelfs bij iemand binnen kome kijken, en wordt er vol trots gezegd, dt er niets aanhet huis is veranderd. Toch geweldig zo, n medewerking! Ik had thuis al gelezen inde historische gids dat er een scholengemeenschap en een klooster van de zusters ursulinnen in Malang is, en dat die in de route is opgenomen, en dat er (nog) 20 zusters in een huis wonen in de kloostertuin. En ineens sta ik voor dit grote complex.Ik heb me voorgenomen dat ik kost wat kost in gesprek wilde komen met een van de zusters.De security jongens wilde me niet doorlaten, ik kreeg ze niet aan het verstand gepeuterd krijgen, dat ik bij de zusters op bezoek wilde gaan.Gelukkig komt er n meisje aan die het begrijpt, en me naar het zusters huis brengt! (Ik met knikkende knieën) En...daar verschijnt de abdis, ze stelt zich voor als Zr.Dyonisia, spreekt prima Engels.En natuurlijk vraagt zij mij, waarom ik daar was.
Ik heb haar verteld dat Joke haar opleiding tot z verpleegkundige heeft gedaan in huize Ursula in Nieuwveen, en dat mijn schoon familie jaren lang in Bergen (NH) tegenover het ursulinnen klooster hebben gewoond, en iedere zondagochtend heel vroeg werden wakker gemaakt door het gebeier van de kerkklokken! Dit laatste deed haar schaterlachen. Zr.Dyonisa verteld dat ze Nieuwveen van naam kent, ze is 1 keer in Nederland geweest en logeerde ton bij de ursulinnen in Aarle-rixel (Brabant).Ik zeg tegen de zuster dat Joke altijd met groot respect sprak over de zusters van huize Ursula, ze werkten dag en nacht met en voor de verstandelijk beperte kinderen.De zuster zegt op een gegeven moment of de naam zr.Bernadette mij wat zegt, inderdaad die naam heb ik Joke meerdere malen horen vernoemen, zr.dyonisia zegt:die is 2 weken geleden overleden! We krijgen het over de zorg in Indonesie, ik vertel haar over het werk van br, Han, wat schetst mijn verbazing...ze kent Hanheel goed!! Onderhand krijg ik mijn 3e glas thee.Hoe klein is toch de wereld.
Ik vond het meer dan een geweldige ontmoeting.dit komt toch maar mooi op je pad,genoeg gedaan vandaag, even lekker de ogen dicht op het bed (onder de loeiende ventilator, die heel hard moet werken om het een beetje leefbaar te houden)

En Gino/Barbara savonds naar het hotel/restaurant Tugo!
Het is niet makkelijk te beschrijven hoe dit hotel/restaurant er uit ziet, dit moet je eigenlijk zelf gaan bekijken.Ik durf uit de grond van mijn hart te zeggen dat ik nooit in Azië n mooier restaurant heb gezien.koloniale meubels van de beste en mooiste kwaliteit, n daar tussen door Indonesische kunst en attributen. De ene ruimte is nog mooier dan de andere, een ruimte met alleen een par grote boeddha beelden die een enorme rust uitstralen. En alles verlicht met theelichtjes. O ja.... de prijs van het eten? Ik heb hier inderdaad tot nog toe het duurste gegeten en wel voor.....11 euro!! Daar kun je in Nederland nog niet eens de klink van hetcafetaria vor vast houden, dat kost al meer dan 11 euri.
Gisteren heb ik nog een aantal sjieke wijken opezocht waar voorheen de nederlanders wonen, en waar nu dokters en tandartsen wonen.
Ik ben vandaag de laatste dag in Malang.
Vanavond vertrek ik om 7 u met de (sjieke) reisbus naar Semarang, waar ik morgen vroeg om 5 u aan kom.
Zo, n busticket koop je allincluding dinner en breakfast.
Oei n heel verhaal, maar als ik eenmal bezig ben...
Gisterenavond (weer) gescypd met mijn kinderen en kleinkinderen, vind ik vooral belangrijk voor Sebastiaan, want ik zou het heel erg vinden als hij OpaPoes niet meer terug zou herkenne n na zo, n tijd.
En ik begrjp van mijn kinderen dat Joop en Coby heerlijk genieten in ons huis.
Lieve mensen allemaal de hartelijke groeten, en tot in
Semarang
Lambert