nog steeds op het zelfde adres later naar panganda

Inmiddels heb ik een ticket gekocht om met de minibus naar pangandaran te gaan (rit duurt 10 uur!)
Ik ga weer naar villa Angela (duitser kan natuurlijk niet, het is ook van een duitse familie, indonesische mensen runnen het)
Het doel van deze dagen is eigenlijk om de weduwe van Nanang te gaan bezoeken.Nanang heb ik 4 jaar geleden leren kennen in Pangandaran, een heel sympatiek iemand die zich de
Engelse taal heeft weten eigen te maken via indonesisch-engelse boeken.Ik had direct enorm respect voor hem, we hebben veel gepraat over de toekomst van zijn kinderen.Bij kij is toen het idee ontstaan om financieel bij te dragen in de studie vanzijn dochter.Twee jaar geleden hebben we samen een bankpasje laten maken, zodat ikdaar af entoe wat centen op kon storten.Met een aantal mensen hebben we gezorgd dat er geld
op tafel kwam voor een laptop voor Nanangs dochter.Nanang
kluste voor een oudere Fransman (88), en dat huis staat schuin


achter villa Angela, zoheb ik Nanang leren kennen.
In april jongsleden kreeg ik vanMasrudin (oudere broer van
Nanang) een sms dat Nanang in het ziekenhuis lag in Banjar.
Twee dagen daarna een sms dat Nanang is overleden in de ochtend, en smiddags begraven wordt (moslim)
Terug naar het zoeken vande weduwe, ik ben bij de oude fransman naar het telefoonnummer gaan vragen van Masrudin.
Toen ik hem uitlegde dat ik Nanang goed ken, schoot de man helemaal vol, en stond te huilen.De fransman is franskampioen
Karate geweest, dus voorheen een bonk van een man, nu in elkaar geschrompeld, werkelijk van boven tot onder getatoeëerd, die voor je staat te huilen, ik heb zelden zo, n zachtaardig iemand ontmoet.
Ik heb het telefoonnummer van Rasmudin gekregen en direct gebeld.Savonds ben ik bij ze gaan eten (masrudin, zijn vrouw en 2 kinderen 13 en 6).De weduwe van Nanang was al binnen 3 maanden weer getrouwd en ook weer gesceiden, de verkeerde man verteld Masrudin, waarom iemand weef zo snel trouwt is omdat het bijnaonmogelijk is in indonesie om alleen te staan met een paar kinderen.Nanangs vrouw heeft geprobeerd de laptop van haar dochter te verkopen in financiele wanhoop.
Masrudin is hier heel ergboos over geworden, en heeft de laptop opgehaald (ik heb de laptop gezien) ik hebmet Masrudin afgesproken dat ik Nanang beloofd heb om zijn dochter te helpen, en dat zal blijven doen, alleen gaan de centen nu naar hem, hij beheert dat (ik krijg daar een financiele versntwoording van).En zo gaat hetdus gebeuren.Ik weet van jou Barbara dat geldkwesties in indonesie heel complex liggen, kinderen moeten geld aan hun ouders geven, aan de achter gebleven personen na overlijden.Ik hebverder niet zoveel gedaan inPangandaran, veel gelezen, geweldige reisverhalen van C.Nooteboom (met een omweg nasr Santiago de Compastella) wat strandwandelingen gemaakt.Nog 1 dag een tour door het achterland van pangandaran.wordt vervolgd