Berastagi, Bukit Lawang, Nias, Padang

Daar zijn we dan weer.
We vervolgen de reis van het toba meer naar Berastagi. Op de boot van het eiland Samosir naar de vaste wal, ontmoet ik 2 ontzettend leuke zussen uit Nederland. We raken aan de praat, en waar ging het zo allemaal over?
De dames waren met een speciale missie naar Sumatra gekomen! Om bij het begin te beginnen, de zussen zijn 35 jaar geleden samen met hun moeder in het geboortedorp van moeder geweest (tempo doeloe!) Maar ook op die zelfde reis het tobameer aangedaan met zijn prachtige samosir eiland!En nu komt de missie:Ze hebben aan moeder gevraagd of ze het fijn zou vinden, als na haar dood, haar as zou worden uitgestrooid in de rivier bij haar geboortedorp! Dit vond moeder n geweldig fijn iets!! En dat hebben de dames dus gedaan voordat ze naar Samosir eiland gingen.Het is allemaal heel spannend geweest, de KLM heeft alle medewerking gegeven.Maar...er moest overgestapt worden in Kuala Lumpur, en verder gevlogen worden met n indonesische maatschappij.En deze maatschappij werkt op zn Indonesisch, dus heeeel traag (jam karet).De dames kregen masr niets te horen van wel of niet toestemming. Ze hebben het er gewoon op gewaagd, en de asbus gewoon in de grote bagage gestopt!! De zenuwen gierden hun natuurlijk door de keel, maar het is allemaal goed verlopen.De as is verstrooid daar waar het allemaal om ging.En waar kwamen deze dames nu vandaan? Uit Bergen (NH) Dit leverde natuurlijk weer opnieuw stof op om over te praten, Joke is immers geboren in Bergen.Dus veel bekende plekjes passerden de revue, van Bello tot duinvermaak!!Zelfs kenden ze Maria Neeltje Min, waaraan Joke, s moeder destijds het ateliervan haar overleden man heeft over gedaan. Tot het hotel van de prins (waar Joyce, Mirjam en ik)5; jaar geleden nog gegeten hebben.We waren eigenlijk veel te snel aan de overkant, we hadden nog wel uren kunnen kleppen!! Ik heb ze
geadviseerd een boek te schrijven over deze zeer aparte missie, dit zijn ze van plan om te doen, hun moeder heeft zelf haar hele leven geschreven, dus materiaal genoeg. Wat n ontzettend leuke en interressante ontmoeting.
Hierna vervolgde een ieder zn route, hun naar het zuiden, ik meer noordelijker.De eerste stop is bij de prachtige pisopisopo waterval.Jet water valt hier 135 meter omlaag.In Berastagi logeer ik in hetzelfde guesthouse als 8 jaar geleden, hier ook niets veranderd.De volgende dag heb ik afgesproken met een gids om de sybiak vulkaan te gaan beklimmen.
Om 9 u wordt ik opgehaald, het zal n flinke klim van zeker 4 uur worden.
Als de eerste 2 uur er op zitten, moet ik echt opgeven en terug keren.Het is zo ontzettend steil naar boven, ik lig echt bijna op apegapen! De copd, en leeftijd eist zn tol! Luisteren naar je lichaam Lambert en gewoon omdraaien! De gids begreep het volkomen, we zijn toen naar beneden gegaan, hebben daar een heel eind door de prachtige rijstvelden gelopen, en hebben de heet waterbronnen bezocht.Dus het eigenlijke doel niet bereikt, maar wel een prachtige dag gehad.Nog 2 dagen lekker gewandeld in Berastagi (Berastagi ligt hoger, is n stuk koeler, vroeger gingen hier de nederlandse planters vaakn weekend naar toe, om de hitte van Medan te ontvluchten)
Met de minibus naar Bukit Lawang (in het oerwoud), hier worden meerdaagse trekkings georganiseerd het regen woud (rain forest) in.Zeer basic bungalows, met gelukkig wel n klamboe (want er vliegt van alles rond snachts). Ik heb hier in schitterende trekking gedaan van 6 uur, ik had een echt hele goede gids, heeft me veel verteld van de bomen, de bladeren die de lokalen als medicijn tegen allerlei ziekten gebruiken.En....ik had het geweldige geluk om 2 orang oetans td zien, beide met een jong! Wat ontroerend mooi!! En daar was ik nu voor nasr Bukit Lawang gegaan!! Oom nog wat kameleons gezien, en een grote giftige duizendpoot! !
Ik reis inmiddels al zo, n 3 dagen in het kielzog van n heel leuk echtpasr uit Berlijn. Zij reizen al 3 jaar onafgebroken over de wereld, hebben alles verkocht in Berlijn, en willen dit zeker nog n aantal jaren zo al reizend doen!
Bukit Lawang ligt aan een zeer snel stromende rivier, in 2003 heeft het hier ontzettend lang en heel hard geregend, hierdoor zijn er vloedgolven ontstaan, 650 mensen hebben hierbij hun leven verloren, bijna alle hotels en infrastructuur weg. Veel mensen zijn hier nu nog van getrouwmatiseerd.
Op de rivier wordt veel geraft (6 grote autobanden achter elkaar),
Ik ben hier 5 dagen blijven hangen, omdat er n hele leuke sfeer hangt in dit dorp.Alleen wat een ramp daar met de Thomas apen, ik had er op n gegevenmoment eentje op mijn kamer, daar jatte die n sinaasappel, en weg was ie (gelukkig)De hele dag moet je goed opletten dat je niet iets van eten of fruit op de veranda hebt, ze zijn zo snel, en soms ook agressief, ze trekken dan hun lippen op, en laten de tanden zien!!
Vanaf dit leuke dorp terug naar het vliegveld va Medan, van hieraf vlieg ik in 1 uur met n 2 propeller vliegtuig naar het eiland Nias dat westelijk ligt van Sumatra.ik verblijf hier in Guding Sotili de grootste plaats van het eiland.
Ik ben 3 dagen op dit eiland gebleven, heb een aantal unieke dorpen bezocht (met veel rumah adat).De wegen op dit eiland zijn ontzettend slecht, dus eigenlijk ook geen zin om nasr het zuiden te gaan, Het zuiden dat bekend staat om zn hoge surfgolven, vele surfers uit Australië komen hier.
Na 3 dagen dus teruggevlogen naar Medan, en na 2 uurtjes wachten doorgevlogen naar Padang. Op het vliegveld kun je voor 100.000 rp( ongeveer 7 euro)een heerlijk indonesisch buffet nemen.Dit ga ik dus doen, terwijl ik aan t opscheppen ben, komt er iemand op me af te rennen, en zegt tegen me Tidak bayar (niet betalen) daarna ging hij over op t Engels, en vertelde me dat hij n kaart heeft (net zo iets als airmails) en dat hij voor mij al heeft doorgegeven dat ik niet hoef te betalen. Is toch helemaal fantastisch! !! In Padang aangekomen zie ik dat eraan t strand en in de stad wel veel veranderd is, dit door de aardbeving in 2006 ( ik was hier toen 2 maanden van te voren nog geweest)Ik logeer hier in n hotel midden in China Town, erg leuk, vooral savonds gezellig druk.Ook de beroemde brug is weer gerenoveerd, gisteren avond geweest, iedereen zat er weer op zn stoel, en tegenieten van de geroosterde maiskolven met suiker. Ik word uitgenodigd om er bij te komen zitten, en ook een maiskolf te nemen, zeg daar masr eens nee tegen!! Het kost veel energie, maar wel leuke energie om elkaar iets proberen duidelijk te makemaken.Ondertussen wordt er steeds naar de rumah belanda (de hollandse huizen) gewezen, die onder aan t water staan, en die binnenkort zeker n keer zullen gaan instorten.Vandaag de laatste dag in Padang.Morgen vertrek ik om 10 uur naar het Minanjou meer.
Vanaf daar de volgende ontmoeting.
Veel salama
Lambert