De eerste groeten vanuit een (zeer)heet makassar

Selamat siang.
He he eindelijk kunnen we dan weer mailen! Sulawesi is toch (nog) wel duidelijk minder ontwikkeld dan de grotere eilanden sumatra-java-bali,nergens internet kunnen ontdekken.
Vandaag ben ik weer ff terug in de hoofdstad makassar en kan dus mailen. De reis naar sulawesi is prima verlopen via hong-kong(prachtig vliegveld)naar Jakarta. Ik was erg benieuwd of mijn ticket (die ik in januari al on-line geboekt heb bij air-asia)niet overbooked zou zijn maar dit is gelukkig niet het geval. Ik moest van terminal 1 maar terminal 3 voor de continentale vlucht naar makassar(sulawesi)oh natuurlijk iedereen wilde me wel helpen om daar te komen want het is wel 5 km weg!!! helemaal niet er gaat gewoon een shuttlebus naar terminal 3. Dit is een van de voordelen van een goede voorbereiding,want ik had het natuurlijk al gelezen van die bus.De eerste nacht heel goed geslapen in het hotel. Smorgens de stad verkent. Mkassar is een drukke stad,maar wel overzichtelijk. Als eerste het fort rotterdam bezocht. Het fort lijkt veel op n schildpad die naar zee terug kruipt. Het fort bestaat uit zeer massieve muren is gebouwd in 1550,en herbouwd door sultan Alloudin. On dezelfde eeuw is het fort door de nederlanders ingenomen onder leidin van Men. Speelman, deze heeft de naam ujung pandung veranderd in de naam Rotterdam de stad waar hij van daan kwam.Makassar heeft diverse geloven binnen zn stadsmuren,moslim (de meesten)boedisten,hindoe;s en christenen.
Ik ben naar een van de grotere havens geweest te weten Paotere. Het is een wirwar van masten en vrolijk gekleurde boten (prahu)Er wordt veel vis en goederen gelost.De dag erop ben ik vertrokken naar Malino in de bergen in de pete-pete (een klein busje)Ik ben smorgens om 0.7.00 uur vertrokken met een stadsbemo naar een station daar bijna 2 uur gewacht (men wacht gewoon dat het busje vol zit) vertrokken en via een zeer slechte weg zijn we na 4 uur(70km)in malino. Onderweg genoten van prachtige vergezichten en rijstvelden. Malino heeft een oud kolinaal gebouw waar indonesie en nederland samen hebben onderhandeld. Dit kreeg ik te horen van een politieman waar ik werd uitgenodigd om samen met hem en zijn vrouw te lunchen.Ik heb snachts onder n deken gelegen want het koelt behoorlijk af in de bergen. De volgende dag wil ik graag naar het oostelijkste puntje van sulawesi nl pantai Birra dat direct aan de kust ligt.
Het zal me heel veel moeite en geduld kosten om er te komen. Ik loop met al mn bepakking om uit te zoeken hoe ik naar makassar kan komen,stopt er een auto met een blanke man en een indonesier. De man vraagt op zijn ned. waar ik heen ga, naar Makassar en door naar pantai
birra. Wat een geluk zij gaan ook naar Makassar. We stellen ons over en weer voor.De man komt uit nijmegen, heeft jarenlang op kinderhuis neerbosch gewerkt en heeft ook nog 7 jaren een gezinshuis van deze stichting samen met zijn vrouw beheerd. Neerbosch is nu stichting Lindenhout(bij de meeste excollega;s van nidos wel bekend!)Op dit moment werkt Nico al 2 maanden op sulawesi, hij gaat de boeren bezoeken die koffie verbouwen, hij nodigt ze uit om in een cooperatie te gaan zodat de inkomsten altijd verzekerd zijn.De indonesier is ansjil,hij is de prive leraar bahasa van Nico. Er ontspon zich een echt leuk gesprek, veel raakvlakken natuurlijk Nijmegen, jeugdzorg etc. Nico en ansjil zijn op weg naar watampone (250km) naar de famile van ansjil,ik word meegevraagd!! Eerst ansjils moeder en nog wat neefjes en nichtjes opgehaald in makassar, dus de ruimte wordt ook steeds kleiner in de auto!Ik heb de familie onderweg op een maaltijd getrakteerd, vonden ze echt geweldig want eigelijk willen hun dat altijd doen. Via hoge bergen,diepe dalen rijstvelden kwamen we na 7 uren rijden aan in watempone. DE famile woont in een ruhma adat(origineel boeginees huis)van bijna 200 jaar. Allereerst moesten we grootvader gaan begroeten die terminaal is van een grote hersentumor,daarna de rest van de famile,en natuurlijk is de hele straat uitgelopen,wat wil je 2 blanke mannen op bezoek dat heeft heel wat met de status te maken van de familie waar we zijn Prompt werden er (waar wij bij zitten)3 kippen ontdaan via een scherp mes van hun koppen en losgelaten op het erf. de kinderen natuurlijk de grootste lol.Die kippen kregen wij na 2 uur op ons bord en smaakten fantastich. De familie at ook kip mee. Savonds was er een behoorlijk vuurwerk,want de andere dag begint de ramadan,de vastentijd van 40 dagen. Snachts bij deze familie geslapen, nico en ansjil hebben me de volgende dag op het minibusje gezet, en nu ging ik dan werkelijk richting pantai birra. Ik heb hier dus een hele dag over gedaan Je ziet dan weer duidelijk dat wij qua geduld en tijd toch wat anders in elkaar steken dan de indonesier, hun geduld en tijdsbesef lijkt wel van elastiek,het is allemaal zeer rekbaar!!! Ik pas me er nu op aan anders is het soms niet leuk meer en je moet maar gewoon denken dat je hier voor je vakantie bent dus tijd genoeg hebt (dus moet ik ook maar van elastiek worden tenminste mijn tijdsbesef)Ik ga vanavond het km lange warungkarretjes(kleine eetkarretjes) opzoeken op de zeeboulevard. Morgenvroeg vertrek ik in alle vroegte met een privechauffeur naar rantepao (ongeveer 300km)
Leuk ik krijg steeds van Paul Joyce en Ernst(vrienden van mij uit renkum) smsjes,ze zijn nu overgestoken van java naar bali
Sampai jumpa