Heerlijk snorkelen op bunaken

Ik schrijf dit verslag thuis op maandagmorgen 12 april om 0.3.00 uur, juist ja een lekkere jetlag!! Maar dat is na een paar dagen wel weer over.De laatste 10 dagen heb ik nog heerlijk gesnorkeld en gezwommen in het water rondom het eiland bunaken.Het is ongeveer 45min. varen met de boot vanaf manado.Ik ben de eerste 3 dagen in resort lorenzo geweest, maar bleef daar steeds de enigste gast,vond ik toch wel wat stil.De staf was geweldig en deed alles om het me maar mijn zin te maken,eten was voortreffelijk(natuurlijk weer zeer veel vis, want je bent op een eiland, en die vis kunnen ze zelf vangen). Dus op zondag met mijn 2 rugzakken achter op de brommer naar resort -panorama,hier ben ik ook in ll september geweest. Het werd een geweldig weerzien.Kreeg een leuke (zeer basic, en wat later zou blijken lekke) bungalow.Heb kennis gemaakt met Frank een nederlander die daar ook een zeer mooi resort heeft.De dagen bestaan eigenlijk alleen maar uit zwemmen,snorkelen,zwemmen snorkelen,met een boot mee om te kijken hoe de anderen duiken!En eten, 3 keer pr dag een heerlijke maaltijd te beginnen smorgens met 3 pancakes met banaan,smiddags en savonds een heerlijke vismaaltijd,een van de avonden werden we getracteerd op barricuda(een voortreffelijke vis!)Het is inmiddels ook in indonesie paska (pasen)De kerken en de wegen en paden naar de kerken worden prachtig versierd, met hele simpele middelen, zo worden er van 4 lege plastic (kleine)kruizen gemaakt,die worden in elkaar gelijmd en later geschilderd. Grote kruizen met plastic rood er om heen.paarse en gele vlaggen.Iedereen gaat op zijn paasbest in optocht naar de kerk.In manado was een grote optocht van kinderen die allemaal een bijbels tafereel uitbeelden.Het is een echt familiegebeuren. Kinderen die studeren of mannen die elders werken gaan allemaal met pasen naar huis, ze hebben dan ook 2 dagen vrij en noemen dit dan ook hun vakantie.De jongeren die een bijbaantje oid hebben nemen dan het verdiende geld mee naat huis en wordt thuis onder een ieder verdeeld.Je hebt als oudere in de familie verantwoordelijkheid (zeker financieel)over de jongere.Er verschijne grote affiches bij de kerken waar de kruisiging van Jezus wordt afgebeeld,echt heel bloederig om te zien, en daar onder staat, ook nu is jezus er voor jou (heb ik nagevraagd hoor (kon ik zelf niet lezen).Met de 2 paasdagen gaan ook hele gezinnen naar het eiland bunaken,het is daar dan geweldig gezellig,allemaal kraampjes en eettentjes.Een van de laatste dagen heb ik gebruikt om weer naar tomohon te gaan en uitgebreid kennis te maken met Br.Albertus waar ik straks 2 maanden in de tuin ga werken.Met de bemo vanaf mijn hotel naar het station,daar de goede bus uitzoeken, wachten in de bus dat die volzit(ik kan je zeggen dat de temperatuur flink op kan lopen hoor!)de bus ik verschrikkelijk krakkemikkig, de open deur is de airco!Gelukkig na een kwartier vertrekken we,ik vind het steeds weer een mooie rit naar tomohon.Op het station in Tomohon neem ik de bemo naar woloan,ook hier weer 10 minuten wachten totdat de bemo barstens vol zit! Het begint erg hard te regenen.Er is niemand aanwezig op het kantoor van Br. Han, de regen valt echt met bakken uit de lucht, (geen plu meegenomen natuurlijk)Maar hoe kan ik Br. Albertus nu vinden) Ik denk kom laat ik eens gaan informeren bij de katholieke kerk, ja hoor ons kent ons, dus de pastoor kon me precies vertellen waar ik moest zijn en dat was heel dichtbij.Br.Albertus woont met nog 5 broeders in een soort van broederhuis. Br. Albertus doet zelf de deur open, en vraagt meteen of ik al gelunched heb, nee dus,binnen no time de gebakken vis (ikan bakar) en de nasigoreng voor mijn neus, een zeer eenvoudige doch voedzame maaltijd.Hierna zijn we samen op de brommer de tuin gaan bekijken,detuin ligt tegen een heuvel aan,die erg modderig wordt (en nu is omdat het zo hard heeft geregend,en weer opnieuw gaat regenen)Albertus legt uit wat de bedoeling is voor het aankomende jaar, en vindt het geweldig dat ik hem daar in wil ondersteunen.Ook nog even in het gezinsvervangend thuis gekeken. Terug met de brommer naar het broedershuis. Albertus verteld wat meer over zichzelf, hij is geboren op Flores,heet eigenlijk lambertus,maar zijn kloosternaam is albertus.Als ik hem mijn paspoort laat zien waarin staat dat ik ook lambertus heet moet hij vreselijk lachen,het kan nu dus niet meer stuk.
Ik spreek af dat ik zelf mijn vlucht en mijn verblijf (onderdak en voeding) betaal en geen enkele verdere vergoeding wil hebben,dit vertel ik hem heel duidelijk omdat je altijd heel duidelijk moet zijn in indonesie. Ik heb ook gezegd dat ik mijn eigen onderkomen ga zoeken in tomohon (hoogstwaarschijnlijk in een resort waar ik afgelopen september ook ben geweest)
En dat ik in die 2 maanden ook wat dagen wil gaan snorkelen op bunaken.
Br.Han komt in juni met Br.Antonius naar Nederland voor verlof.Dus die zal ik hier nog wel zien.Wat ik wel wat jmmer vind is dat oktober/november in de regenperiode valt.maar misschien valt het allemaalwel mee.Terug in manado nog wat spulletjes gekocht voor de kinderen en kleinkids.Zaterdagmorgen om 0.4.00 op en begonnen aan de reis naar nederland waar ik na 3 prima vluchten zondagmorgen om 0.6.30 uur aan kwam.Moest even de adem inhalen toen de captain zei dat het 6 graden was in amsterdam. Heerlijk koffie gedronken met zij n allen op schiphol ,ze waren er natuurlijk weer allemaal behoudens Eelco(flink ziek) we gaan altijd bij het zelfde tentje, ze kennen ons daar onderhand!!.Maud liet meten zien dat ze 2 tandjes kwijt was en dat de grote mensentanden er al aan komen,en dat ze een nieuwe hoogslaper heeft!Job helemaal gelukkig dat hij a.s. zondag mag proefzwemmen voor diploma b, en Thomas vraagt me wanneer we samen naar het speelgoedmuseum gaan!!Thuis word ik verwelkomd door een blije Sjimmy(mijn kat)Timmy is overleden terwijl ik weg was, ze was helemaal uitgedroogd,noem het maar dement niet meer weten dat je moet drinken,Mirjam heeft dat allemaal prima afgehandeld,maar toch raar dat je zo'n beest na 16 jaar niet meer ziet.Timmy was nog uit de periode dat we nog allemaal bij elkaar woonden.
Het was een heerlijke reis waar ik zeer goed op kan terug kijken,en weer veel dingen heb geleerd, veel hele leuke mensen ontmoet, ook veel jongeren die je weer een stoot energie geven,en ook weer gemerkt,gehoord en gevoeld dat wij het in europa zo vreselijk goed hebben,en dat allemaal maar heel normaal vinden.Ik zou zo zeggen tot mijn volgende reis.
Barbara en Gino wat geweildig dat jullie naar manado gaan, ja ik heb veel tips voor jullie.
hartelijke groeten
Lambert